«Παντός ακούοντος τον λόγον της βασιλείας και μη νοούντος, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει το εσπαρμένον εν τη καρδία αυτού» (Ματθ.13:19)
Η βραδιά, αν και Νοέμβρης μήνας, ήταν ζεστή και η πλατεία στο Μοναστηράκι έσφυζε από ζωή εκείνο το βράδυ! Ο Γιάννης, παρέα με το συμφοιτητή του Αλέξη, είχαν επιλέξει ως σημείο συνάντησης τους το γνωστό αυτό μέρος των Αθηνών. Ο κόσμος πολύς, με διάφορους μικροπωλητές να προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους και ανθρώπους κάθε ηλικίας να απολαμ- βάνουν τη βραδινή Σαββατιάτικη έξοδο τους! Ξάφνου ανάμεσα στη βουή των ανθρώπων και της πόλης, μια μουσική άρχισε να ξετυλίγεται στα αυτιά των δύο νέων. Όμορφη μεν, αλλά με λόγια ασυνήθιστα και παράξενα: «δεν είσαι μόνος, υπάρχει ελπίδα, μπροστά σου στέκει ο ένδοξος Θεός!»«Τι είναι αυτοί Αλέξη;», «Δε ξέρω ακριβώς, για Θεό μιλάνε, για Χριστό, μάλλον αιρετικοί θα είναι, πάμε να φύγουμε». «Κάτσε, κάτσε να ακούσουμε τι λένε, μιλάνε από το μικρόφωνο, ας πλησιάσουμε λίγο πιο κοντά…». «Μάθε σήμερα, πως ο Ιησούς Χριστός είναι ζωντανός, σε αγαπάει και θέλει να γίνει ο Σωτήρας σου! Μίλησε Του όπου και αν βρίσκεσαι απλά, έτσι όπως θα μιλούσες σε ένα φίλο σου, δε ζητάει τίποτα παρά μόνο τη καρδιά σου! Έλα κοντά Του με μετάνοια και πίστη… σε περιμένει!»
«Ωραίοι φανατικοί είναι αυτοί ε;» «Πάντως φαίνεται να πιστεύουν αυτά που λένε», «Τι λες τώρα, τη θρησκεία τους πουλάνε. Ποιος ξέρει και πόσα θα παίρνουν για να το κάνουν όλο αυτό». «Λες;», «Τόση ώρα που τους ακούμε, όλο για το Χριστό μιλάνε που άλλαξε τη ζωή τους, λες και δεν υπάρχει άλλο όνομα!» Ναι, ναι, μήπως όμως έτσι έχουν τα πράγματα;», «Καλά, καλά…άντε να την κάνουμε τώρα γιατί θα αργήσουμε και βρίσκουμε άλλη ώρα για φιλοσοφικές συζητήσεις! Πάμε στο κεμπατζίδικο που λέγαμε;» «Ναι… ναι με έπιασε και μια πείνα! πάμε».
Ένας αόρατος πνευματικός πόλεμος
Ακόμη ένα ραντεβού Του Κυρίου για σένα! Ο Θεός σου μιλάει! Τα κύματα της αγάπης Του, έρχονται συνεχώς καταπάνω σου! Μιλάει στο καθένα απ’ τη στιγμή που έρχεται στην ύπαρξη και είναι γεγραμμένο «ότι θέλει να σω- θούν όλοι οι άνθρωποι!» (Α ́ Τιμοθ. 2:4)Ταυτόχρονα όμως κάποιος άλλος, που αποκαλείται «άρχοντας του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 12:31) έχει ως αποστολή του να τυφλώνει το νου των ανθρώπων, έτσι ώστε να μην επιλάμψει πάνω τους το φώς της αλήθειας του ευ- αγγελίου! Είναι ο πλανών την οικου- μένη όλη» (Αποκ. 10:9). Η μεγαλύτερη επιτυχία του έλεγε κάποιος, είναι να πείσει τον άνθρωπο ότι δεν υπάρ- χει! Τα λόγια όμως του Ιησού Χριστού αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο μιας και οι αναφορές για τη «δράση» και το «ποιόν του» είναι ουκ ολίγες στην Κ.Δ.. Πρώτα απ’ όλα είναι αυτός που με τη μορφή του φιδιού απάτησε τον Αδάμ και την Εύα. Ο ίδιος ο Κύριος, προ δημιουργίας, τον είχε δει ως «αστραπή εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. 10:18). Είναι ο πατέρας του ψεύδους (Ιωάν. 8:44), «ο Θεός του κόσμου τούτου» (Β ́ Κορινθ. 11:4), ο δυνάμενος να κάνει σημεία και τέρατα ψεύδους (Β ́ Θεσ. 2:9), αυτός που πειράζει (Ματθ. 4:3), αυτός που ήρθε να θύσει, να απολέσει, και να αρπάξει τον Λόγο από τις καρδιές των ακροα- τών του! (Μαρκ.4:15)
Οι μεθοδείες του
Με εμπειρία αιώνων, δρα ανάλογα, γνωρίζοντας άριστα τη γεωγραφία της καρδιάς κάθε ανθρώπου! Είναι υποκριτής! Εμφανίζεται με τη μάσκα της εξωτερικής ευσέβειας στον θρησκευόμενο ψιθυρίζοντας του: «εσύ είσαι καλός! τηρείς όλο το νόμο, ενώ οι άλλοι… δε βλέπεις… τα χάλια τους έχουν! Είναι Υπερήφανος! Φουσκώνει με ανθρώπινη γνώση τον μορφωμένο, τον επιστήμονα, κρύβοντας του ότι η επιστήμη και οι γνώσεις του δεν δίνουν καμιά απάντηση για το ποιος είναι, που πάει και τι θα συμβεί όταν θα πέσει η αυλαία της προσωρινής του ζωής! Στον πλούσιο δίνει δύναμη και την πεποίθηση ότι το χρήμα είναι το πάν σε αυτό τον κόσμο! Στο νέο παρουσιάζει τη ρώμη και την τωρινή του εμφάνιση, σαν στοιχεία που έχουν μόνιμο χαρακτήρα και είναι τώρα που πρέπει να ζήσει τη ζωή του στα άκρα! Τέλος, μεγάλο του όπλο είναι αυτό που ο κόσμος ονομάζει «πραγματική ζωή». Ο Θεός μιλάει στο φίλο μας τον Γιάννη. Τα αιώνια λόγια Του πολιορκούν την καρδιά του καθώς διαβαίνει την πλατεία. Ο εχθρός της ψυχής, κάνει και αυτός ταυτόχρονα τη δουλειά του. Μια δόση καθημερινότητας του δίνεται άμεσα για να επιστρέψει από το ξεστράτισμα της φωνής του Κυρίου που τον καλούσε: «Άστα αυτά τώρα, δεν είναι για σένα, δε βλέπεις γύρω σου τον κόσμο, τα μαγαζιά , τις κοπελιές, αυτή είναι η πραγματική ζωή… πείνασες τώρα ε; άντε πάμε να φάμε ένα σουβλάκι με το φίλο σου και τα λέμε αργότερα…»
Η σημαία της χάριτος
Λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος όταν πολιορκούσε μια πόλη, συνήθιζε στην αρχή να υψώνει μια λευκή σημαία, δείγ- μα ότι εάν η φρουρά της πόλης παραδί- δονταν αμέσως, δε θα είχε να φοβηθεί καμιά κακομεταχείριση. Λίγες μέρες μετά ,αν υπήρχε αντίσταση υψώνονταν μια κόκκινη σημαία που σήμαινε αν η φρουρά υπέκυπτε θα απέφευγε τη σφαγή, η πόλη όμως θα καταστρεφόταν! Τέλος, αν δεν υπήρχε καμιά ανταπόκριση στις προηγούμενες προειδοποιήσεις, υψώνονταν μια μαύρη σημαία που σήμαινε ότι θα ακολουθούσε τελεία καταστροφή της πόλης και τελειωτική εξόντωση του πληθυσμού!
Έτσι και το ευαγγέλιο της χάριτος, πολιορκεί κάθε ψυχή, με σκοπό να τη σώσει από την αμαρτία αφού «δεν θέ- λει το θάνατο του αμαρτωλού αλλά να επιστρέψει και να ζήσει». Η λευκή σημαία ανεμίζει! Η εποχή που ζούμε είναι εποχή της χάριτος, είναι «ο ευπρόσδεκτος ενιαυτός του Κυρίου», κάποτε όμως θα τελειώσει! Όχι πολύ μακριά φαίνεται η κόκκινη σημαία του επερχόμενου κινδύνου, γι αυτούς που δεν θα δεχθούν στη ζωή τους τον Ιησού Χριστό. Η πόρτα της χάριτος θα έχει κλείσει μια για πάντα! Τέλος, πιο μακριά ακόμη, σιγά μα σταθερά, ξεδιπλώνεται η μαύρη σημαία της κρίσεως του Θεού που θα σκεπάσει για πάντα, όλους εκείνους που πείσμονα αρνήθηκαν να δοθούν στη χάρη και το έλεος του Θεού!
Χαρά στη ψυχή εκείνη που θα αντα- ποκριθεί στη πρόσκληση του Κυρίου! Χαρά σε εκείνον που μπορεί να πει: «ο Κύριος είναι η σημαία μου»!