Υπάρχει Ελπίδα!!! – Θλίψη, απογοήτευση, απουσία ελπίδας! Αυτά είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα σήμερα στις καρδιές των συμπατριωτών μας, αλλά και των περισσοτέρων ανθρώπων του κόσμου.Τι φταίει; Γιατί οι καρδιές βαρύνουν όλο και περισσότερο;
Οι αιτίες είναι πολλές! Πόλεμοι, σύννεφα πολέμου σε πολλές γωνιές της γης, τρομοκρατία, ταραχές, αμηχανία στους ισχυρούς του κόσμου, αρρώστιες, οικονομική στενότητα, σήψη, διαφθορά, κατάπτωση των αξιών και πλήρης αβεβαιότητα για το μέλλον. Αυτά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την κοινωνία και το περιβάλλον που όλοι μας ζούμε. Φως και ελπίδα, πουθενά! Κάτω από αυτές τις συνθήκες που διαρκώς χειροτερεύουν, ποιος και με ποιο τρόπο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και να δώσει ελπίδα;
Οι άνθρωποι, θύματα μιας μεθοδικά εκπαιδευμένης ανελπιστίας, έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους και ως εκ τούτου, θεωρούν καταδικασμένη εξ’ αρχής κάθε προσπάθεια που θα μπορούσε ενδεχομένως να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει δύναμις ή ενδιαφέρον γιατί έχουν εκπαιδευτεί να τα θεωρούν όλα αναπόφευκτα. Όμως, είναι σοφό και ρεαλιστικό να ελπίζει κανείς ότι, μπορεί κάποιος άνθρωπος να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα; Δυστυχώς, η ιστορία αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Διανύουμε ήδη έναν καινούργιο χρόνο. Ανταλλάξαμε ευχές για καλή χρονιά και ευτυχισμένη, με ειρήνη και υγεία και άλλα πολλά ωραία, εντυπωσιακά, όμως κούφια, στερεότυπα λόγια! Πόσο δραματικό όμως είναι, να ξεκινάει ένας καινούργιος χρόνος, χωρίς πραγματική ελπίδα, που είναι η κινητήρια δύναμη για κάθε άνθρωπο;
Και όμως, μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, όσο ουτοπικό και αν ακούγεται, υπάρχει ελπίδα και η ελπίδα λέγεται Ιησούς Χριστός! Μόνον Αυτός έχει τον τρόπο και την θαυματουργική εξουσία να ανατρέπει τα δεδομένα και να δίνει ελπίδα στις καρδιές των ανθρώπων για ένα καλύτερο μέλλον.
Το σκοτάδι, εξαφανίζεται μέσα από τις καρδιές μόνο με την παρουσία του φωτός. Και φως είναι μόνο ο Χριστός! Το ψέμα, που καταδυναστεύει τις ψυχές, καταπολεμάται μόνο με την αλήθεια. Και αλήθεια είναι μόνο ο Χριστός! Η αμαρτία, και οι θανατηφόρες συνέπειές της νικώνται μόνο με την καθαρότητα και τον αγιασμό που εργάζεται η δύναμη του Θεού στη ζωή των γνήσιων παιδιών του.
Μια τέτοια λοιπόν κοινωνία, που διαρκώς φθείρεται μέσα στις λανθασμένες κατευθύνσεις και επιλογές της, χρειάζεται επειγόντως την λυτρωτική παρέμβαση του Θεού. Και εδώ αρχίζει η μεγάλη ευθύνη και αποστολή των Χριστιανών όλης της γης, τους οποίους ο Θεός χαρακτηρίζει «φως του κόσμου και άλας της γης». Υπηρετούμε όμως, ως Χριστιανοί, αυτή την ευθύνη και εκπληρώνουμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Κύριος;
Είναι κατεπείγουσα και επιτακτική ανάγκη, ο συνειδητοποιημένος Χριστιανικός κόσμος όλης της γης, να συστρατευθεί, να ενώσει τις δυνάμεις του και τις προσευχές του, να πολεμήσει το κακό, ο κάθε ένας από το δικό του μετερίζι, όχι με όπλα, αλλά να κηρύξει, να ζήσει και να εμπνεύσει την Αγάπη και την Ελπίδα. Αντί να διχάζεται και να διαιρείται διαρκώς, αντί να στρέφεται ο ένας κατά του άλλου, και να μέμφεται ο ένας τον άλλον, διεκδικώντας την αποκλειστικότητα στη γνησιότητα της πίστεως, είναι πιο ελπιδοφόρο και οπωσδήποτε πιο αποτελεσματικό, να θεωρήσουμε ως μοναδικό εχθρό μας τον κατήγορο όλων ημών, τον διάβολο, και να τον πολεμήσουμε γιατί αυτός δημιουργεί τη σήψη, τη διαφθορά, τη διαστροφή και την αδικία. Η αδράνεια και η αδιαφορία μας να πολεμήσουμε το κακό που συμβαίνει γύρω μας, με τα όπλα τα πνευματικά, που είναι δυνατά συν Θεώ, μας καθιστά ενόχους.
Ο τρόπος λοιπόν να πολεμηθεί το κακό είναι μοναδικός. Πρέπει να στραφούμε σ’ Αυτόν, και να Τον εκζητήσουμε με όλη μας την καρδιά. Να ταπεινωθούμε μπροστά Του, να παραδεχθούμε ότι αμαρτήσαμε, ανομήσαμε, και δεν επράξαμε το ευθές ενώπιόν Του. Είναι βέβαιο ότι θα βρούμε χάρη και θα κάνει έλεος σε μας και στην πατρίδα μας και θα αναθαρρήσει η πραγματική και αληθινή ελπίδα μέσα μας. Χωρίς ελπίδα ο άνθρωπος μαραζώνει! Χωρίς Θεό, ελπίδα δεν υπάρχει! «Δια τούτο ενθυμείσθε ότι… ήσθε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού… ελπίδα μη έχοντες, όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού», (Εφεσ. β΄11-12).
Δεν νοείται αληθινός Χριστιανός χωρίς ελπίδα η οποία, «Είναι άγκυρα της ψυχής ασφαλής τε και βεβαία», (Εβρ. στ΄ 10). Κάθε σελίδα του Λόγου του Θεού επαγγέλλεται ελπίδα. «Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη ,τα τρία ταύτα, μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη», (Κορ. Α΄ ια΄ 13) και μακαρίζει κάθε άνθρωπο που ελπίζει στον Κύριο, «Μακάριος εκείνος του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ του οποίου η ελπίς είναι επί Κύριον τον Θεόν αυτού», (Ψαλμ. ρμστ΄ 5). Η ελπίδα του πιστού δεν είναι μάταιη, διότι πηγάζει από την πίστη του στον Παντοδύναμο Θεό, τον δυνάμενο να σώζει και να ελευθερώνει, διότι, « Είναι η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων»,(Εβρ. ια,1).Η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και η πεποίθησή μας σε ανθρώπους, τις περισσότερες φορές μας απογοητεύει, γι’ αυτό, «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία» (Ψαλμ. ρμστ΄ 3). Αντίθετα η πίστη στον Κύριο είναι καταφύγιο ελπίδας, « Διατί είσαι περίλυπος ψυχή μου και δια τι ταράττεσαι εντός μου; Έλπισον επί τον Θεόν» (Ψαλμ. μβ΄ 5) Το μέλλον, χωρίς τον Θεό στη ζωή, προδιαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο.
Σαν σοφοί άνθρωποι λοιπόν, «Ας ερευνήσουμε τας οδούς ημών ας εξετάσωμε και ας επιστρέψουμε εις τον Κύριο». (Θρήν. γ΄ 40). Η επιστροφή ευαρεστεί τον Χριστό και φέρνει ανάπαυση στην ψυχή. «Αλλά συ ω ψυχή μου επί τον Θεόν αναπαύου διότι εξ’ αυτού κρέμαται η ελπίς μου… Ελπίζετε επ’ αυτόν εν παντί καιρώ» (Ψαλ. ξβ΄ 5,8).